Volgens mij maakt het niet uit hoe groot of klein je huis, appartement, studio of wat dan ook is: het centrum van de woning is meestal de keuken.
Wij hadden in ons vorige huis een piepklein keukentje en een best leuke woonkamer met heerlijke stoelen en een bak, maar op de een of andere manier stonden we met bezoek altijd met z’n allen in de keuken. Hangend tegen het aanrecht of soms er gewoon op zittend. Het is de plek waar het allemaal gebeurt, waar de lekkere dingen vandaan komen en dat is blijkbaar een magneet voor de gasten.
Maar niet alleen voor je bezoek, ook met kinderen is de keuken ‘the placet to be’, soms tot grote ergernis van mij of mijn man. Vooral als we terug van werk komen en eventjes met elkaar willen bijkletsen, dan weten de kinderen je maar al te goed te vinden. Ondanks dat ik ze ‘omkoop’ met een lekker hapje voor de televisie staan ze binnen ’no time’ ook in de keuken waar wij nou net even bij wilden praten.
Accepteren of negeren
Met vooral kleine kinderen, maar zeker ook met grotere kinderen is het – wat mij betreft- accepteren of negeren. Natuurlijk niet met alles wat ze doen, dat zou een beetje gek zijn, maar als ze nou zo graag bij hun ouders willen hangen in de keuken, dan moeten we daar maar het beste van maken. In ons huidige huis is er helaas niks te veranderen aan de keuken, die is gewoon te klein, maar onze droom om in een volgend huis de keuken ook als centraal punt in het huis te maken is er al een hele tijd. Wanneer we deze droom waar zouden kunnen gaan maken, was een hele lange tijd voor ons de vraag.
Lekker spenden
Voordat je aan kinderen begint is het een lekker leventje als tweeverdieners en eigenlijk weinig kosten behalve je hypotheek, kleren en leuke dingen. Zoals iedere ouder weet verandert dat direct zodra je aan kinderen begint. Alleen de zwangerschap al kostte mij klauwen vol met geld. Voor mezelf moest ik allemaal nieuwe kleren hebben, want ik kwam per zwangerschap maar liefst zo’n dertig kilo aan. Helaas was ik niet het typetje ‘daar zie je van achter echt niet aan dat ze zwanger is. Dusss.. dertig kilo verder paste niet in mijn gezellige kleren van voor de zwangerschap. Daarnaast wil je – zeker met je eerste kind- alles helemaal leuk maken.
De (aanstaande) vaders hebben hier meestal wat minder last van, maar de hormonen bij de aanstaande moeders doen hun hun werk. Daar wordt de economie doorgaans erg gelukkig van. Van kinderwagens uit proberen, tot bedjes vergelijken, het opknappen van je eigen oude wieg (wat uiteindelijk duurder uitkomt dan gewoon een nieuwe wieg kopen, de maxi cosi, een nieuw lampje en ga zo maar heel lang door. Helaas voor mijn man was het eerste kind een jongen en de tweede een meisje, konden we weer van voor af aan beginnen, want mama wilde voor het meisje voornamelijk roze spulletjes in haar kamer. Je hoort het misschien al: in deze periode was er geen ruimte voor andere dingen en al helemaal geen nieuwe keuken.
Verhuizen
Nu de kinderen wat ouder zijn en we alles wat meer op de rit hebben, hebben we besloten te gaan verhuizen. We gaan de stad uit. Het zal enorm wennen worden voor de kinderen, maar ook zeker voor de ouders. Van de stad waar alles in de buurt zit en je niet de auto of fiets hoeft te pakken om een krant of een pak melk te kopen, gaan we naar een dorp waar in mijn ogen niks gebeurt. Maar als ik mijn vriendinnen moet geloven komt dat helemaal goed en is het ook in een dorpje gezellig. Mijn grootste geluk is dat we een landelijke keuken krijgen. In de keuken komt een eettafel en daar kunnen we met het hele gezin aan ontbijten. Heb stiekem al tekeningen gemaakt van hoe ik het graag zou willen en dat wordt geweldig. Misschien hebben we geen slaapkamers of eetkamer meer nodig, we kunnen vanaf nu met z’n alen in de keuken. Dat zaten we toch al….